Shelter 2-4-2020
Achtergronden 14 KVF
Joke Ziekenoppasser – Shelter (nr. 2-4-2020)Voor veel mensen is deze corona periode een tijd van bezinning. Voor mij geldt dat ook, al trek ik nu geen dramatische lijn in mijn werk, er is geen vóór en ná corona. Dat gebeurde wel op andere momenten in mijn leven, zoals de streep tussen het leven als kind in Sumatra en het leven erna in Holland, of de strakke overgang tussen de ruimtelijk werken die ik vroeger maakte en de fotografie en het opbouwen van digitale composities. Dat wat ik nu doe. Ik grijp de corona tijd aan als periode van verdieping.
Ik werk vaak in series en in deze periode doe ik dat ook. Shelter heet de serie waar ik nummer 2-4-2020 voor deze Achtergronden heb uitgekozen. Op dit moment zijn er 28 composities gemaakt. Steeds spelen andere betekenissen en uitwerkingen een rol.
Shelter gaat voor mij over je geborgen en tegelijk ingeperkt voelen. Thuis werd zowel een beschermende cocon als gevangenis. Binnen die situatie heb ik naar het gevoel van vrijheid gezocht en naar schoonheid. Die vrijheid vond ik door te spelen met vormen en associaties, te wandelen door mijn herinneringen, en daarbij steeds de verbinding te blijven zoeken met de cocon en de beperking. Schoonheid speelt in al mijn werk een grote rol.
Ik maak digitale composities. Ze bestaan uit talloze lagen, die opgebouwd zijn uit herkenbare vormen, abstracties, hekwerken, rasters en fotografische herinneringen. Maar om dat proces onder woorden te kunnen brengen, gaat niet. Ik hou van een zekere afstand, ruimte tussen mijn keuzes en associaties, en die van de kijker.
De foto’s die ik voor deze serie heb gebruikt, van planten en bladeren, voerden me terug naar het Sumatraanse oerwoud, mijn veilige jeugd in die toch ook onveilige omgeving. De zwoele, nachtelijke sfeer van dat land voel je misschien als je naar shelter 2-4-2020 kijkt. Die bloemvorm (of is het een kledingstuk), lijkt weg te waaien, te ontsnappen uit het hek. Maar of die ook echt loskomt, weet je eigenlijk niet.
Je zou mijn werk als poëzie kunnen benaderen. In poëzie hebben woorden vaak verschillende gezichten, roepen ze verschillende en vaak tegenstrijdige gevoelens op. Die woordcombinaties ontstaan, lijkt me, vaak vanuit intuïtie. Maar ervaring, herinneringen, kennis en vakmanschap spelen eveneens een grote rol. Zo is het in mijn werk ook. Ik denk, voel, studeer en leer, en als ik aan het werk ben, dan komt alles in één keer samen.